Psalmus 31.

De pœnitentia pro peccatis agenda ad eorum remissionem obtinendam.

 

Beáti, quorum remíssæ sunt iniquitátes : * et quorum tecta sunt peccáta.

 

Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu ejus dolus.

 

Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.

 

Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua : * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.

 

Delíctum meum cógnitum tibi feci : * et injustítiam meam non abscóndi.

 

Dixi : Confitébor advérsum me injustítiam meam Dómino : * et tu remisísti impietátem peccáti mei.

 

Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.

 

Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.

 

Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me : * exultátio mea érue me a circumdántibus me.

 

Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris : * firmábo super te óculos meos.

 

Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.

 

In camo et fræno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.

 

Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.

 

Lætámini in Dómino et exultáte justi, * et gloriámini omnes recti corde.