Psalmus 73.
De Judæorum
captivitate, a qua liberari precantur.
Ut quid
Deus repulísti in finem : * irátus est furor tuus super oves páscuæ
tuæ ?
Memor
esto congregatiónis tuæ, * quam possedísti ab inítio.
Redemísti
virgam hæreditátis tuæ : * mons Sion, in quo habitásti in eo.
Leva
manus tuas in supérbias eórum in finem : * quanta malignátus est inimícus in
sancto !
Et
gloriáti sunt qui odérunt te : * in médio solemnitátis tuæ.
Posuérunt
signa sua, signa : * et non cognovérunt sicut in éxitu super summum.
Quasi in
silva lignórum secúribus excidérunt jánuas ejus in idípsum : * in secúri, et
áscia dejecérunt eam.
Incendérunt
igni sanctuárium tuum : * in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
Dixérunt
in corde suo cognátio eórum simul: * Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a
terra.
Signa
nostra non vídimus, jam non est prophéta : * et nos non cognóscet ámplius.
Usquequo
Deus improperábit inimícus : * irrítat adversárius nomen tuum in finem ?
Ut quid
avértis manum tuam, et déxteram tuam, * de médio sinu tuo in finem ?
Deus
autem Rex noster ante sæcula : * operátus est salútem in médio
terræ.
Tu
confirmásti in virtúte tua mare : * contribulásti cápita dracónum in aquis.
Tu
confregísti cápita dracónis : * dedísti eum escam pópulis æthíopum.
Tu
dirupísti fontes, et torréntes : * tu siccásti flúvios Ethan.
Tuus est
dies, et tua est nox : * tu fabricátus es auróram et solem.
Tu
fecísti omnes términos terræ: * æstátem et ver tu plasmásti ea.
Memor
esto hujus, inimícus improperávit Dómino: * et pópulus insípiens incitávit
nomen tuum.
Ne tradas
béstiis ánimas confiténtes tibi * et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in
finem.
Réspice
in testaméntum tuum : * quia repléti sunt, qui obscuráti sunt terræ
dómibus iniquitátum.
Ne
avertátur húmilis factus confúsus : * pauper et inops laudábunt nomen tuum.
Exúrge
Deus, júdica causam tuam : † memor esto improperiórum tuórum, * eórum quæ
ab insipiénte sunt tota die.
Ne
obliviscáris voces inimicórum tuórum: * supérbia eórum, qui te odérunt,
ascéndit semper.