Dlaczego i jak się modlimy?

Celem życia ludzkiego jest dążenie do osiągnięcia doskonałości na podobiznę Boga. Tylko wówczas, gdy osiągniemy ten stan, zostaniemy zbawieni i będziemy mogli oglądać chwałę Boga, mieszkając z nim w radości, szczęściu i pokoju. W ten sposób pokonamy śmierć. By osiągnąć podobieństwo do Boga, musimy już za życia się o to postarać, tzn. żyć według jego przykazań.

Najpiękniejsze, lecz zarazem i najtrudniejsze w życiu jest pielęgnowanie i utrzymywanie dobrych relacji nie tylko z innymi ludźmi, ale i ze wszystkimi stworzeniami bożymi. Taka postawa to wspaniały dowód naszej żywej relacji z Bogiem. Życie skierowane tylko na własną osobę jest poważnym wystąpieniem przeciwko Bogu. Jednak najważniejszy w naszym życiu jest nasz osobisty stosunek do Boga, którego w żadnym wypadku nie powinniśmy zerwać. Modlitwa jest sposobem umocnienia i pogłębienia naszych relacji, a odpowiedzią Boga na nasze wołanie jest łaska i błogosławieństwo.

Najlepszym sposobem wyrażenia naszego szacunku do Boga jest głębokie i pełne uczestnictwo w Liturgii. Do Boga można dotrzeć tylko sercem, dlatego całe nasze życie powinno być jak liturgia.

Do tradycji zakonnej należy wskazówka zaczerpnięta prosto z Ewangelii, proponująca życie, jako nieustanną modlitwę. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa rozumiano i przyjmowano to zbyt dosłownie. Zakonnicy zostawiali wszystko, co związane było ze świeckim życiem i całkowicie poświęcali się modlitwie i chwaleniu Boga. Stopniowo zakony zaczęły przyjmować głębszą uznaną przez kościół interpretację tej prawdy, według której, nieustanna modlitwa – to również wykonywanie codziennych czynności i obowiązków zgodnie z naukami i przykazaniami Bożymi.
By to urzeczywistnić, zakony wypracowały następujące środki:

• Częste, regularne modlitwy,

• Ciche modlitwy (w wolnych chwilach – wewnętrzne wołanie do Boga z pomocą gotowych formułek)

• Lectio divina („Szukajcie w czytaniu, a znajdziecie w rozważaniu; tym, którzy kołatają, będzie otworzone”).

Modlitwy mogą przyjąć rozmaite formy – mogą to być zarówno modlitwy wspólne, jak i indywidualne. Znaczenie modlitwy grupowej ładnie obrazuje stare przysłowie; „Do nieba wszyscy idą razem, do piekła – każdy osobno”. Już na początku swego istnienia kościół znał i rozumiał tę prawdę, stad też wzięły się takie modlitwy, jak np. psalmy. Do naszych czasów dochowało się 150 psalmów, które znajdują się w Starym Testamencie w księdze zwanej Księgą psalmów lub psałterzem. Słowo PSALM wywodzi się z języka hebrajskiego i znaczy tyle, co sławienie Boga śpiewem. Już Jezus modlił się do swego Ojca słowami psalmów. Psalm jest modlitwą uniwersalną – może być czytany indywidualnie lub przez większą społeczność. Swoją treścią obejmuje wszystkie zdarzenia od stworzenia świata po apokalipsę, wspomina również wszystkie ważniejsze wydarzenia z dziejów kościoła. Psalmy wychwalają także spełnione już obietnice Boga i mówią o ponownym przyjściu na świat naszego Zbawiciela.

W księdze psalmów słowo Boże zmienia się w modlitwę. Podczas gdy inne księgi Starego Testamentu zawierają słowo Boże skierowane do ludzi, wyjaśniają cuda i niezwykłe zdarzenia i zawierają wskazówki i przykazania, to słowa psalmów mają zbawienną moc, która spływa na modlących się za sprawą Ducha świętego, a dzięki Chrystusowi uczymy się, jak należy się modlić słowami psalmów.